Πως οραματίζομαι τη Σίφνο για το 2030;

Έκανα τα πρώτα μου βήματα στη Σιφνέικη γη πριν από 63 χρόνια. Στη Σίφνο τότε συναντούσες στο δρόμο πολλούς Σιφνιούς που δεν υπάρχουν πια. Στο μυαλό μου υπάρχει ζωντανή η ανάμνησή τους. Θα σας αναφέρω μερικούς μόνο.

Ο Ατσονάριος και ο αδελφός του το Για του Λουλουδιού, το Για του Κατερίνη με το κερά Κατέ του που ζύμωναν με τα χέρια το υπέροχο ψωμί τους και το έψηναν στα κλαδιά που τους έφερνε  το Πασαδάκι, το κερά Φλουρή, η Λούκενα, το Αλεξά, το κερά Μαρώ, ο Άθρωπος, οι Λογαριάρηδες, οι Πατριάρχηδες, τα Γιαγλάκια, τα Προυνίδια, οι Κουκχίδες και οι Φασόλιδες, το Τσαμπά με το κερά Κατέ του, ο Λεμονής με τη Λεμονού του, το Αλεκάκι ο Κουρούμαλης ο περιβολάρης μας, ο εμβληματικός καλοκάγαθος, γίγαντας στα μάτια μου, Γιώργος του Μαργά, η κερά Μαρία η Ψωμού με τις υπέροχες τυρόπιτθες, ο Παπφουλής, ο Νικολός ο Γεραντώνης ο ταχυδρόμος μας, το Γαλικό, ο  Ζαμαρίας, ο σεβάσμιος Παπατσάγκας με την κυρά Παπαδιά του, ο Νικόπαπας με το άσπρο του άλογο, ο αγιογράφος και υπέροχος μουσικός Παπά Γιάννης Δεπάστας, ο Παπά Αγγελής, ο Ντίνος ο Γκαρής ο ψάρτης, ο Θεργιόλης, οι Ποργιώτηδες, οι Μπαζανιάδες, ο πάπφους μου ο Κανέλλης με την λαλά μου την Κανέλλενα, ο Μουγάδης  και ο Λευτέρης το υπέροχο τακίμι της Σιφνέικης μουσικής, το Αννάκι και ο σύντροφός της ο Μανώλης ο Λουκατάρης, ο Κανάγιας με το άσπρο του μουλάρι τον Σωτήρη του και την Ιουλία του, το γαϊδουράκι του, η σβέλτη Τζαμπέ, οι Μπουλήδες, οι Μπελενιοί, οι Καμπουράκηδες, οι Μπουχλίδες, οι Φλούδηδες, ο Φραγκούλης με το λεωφορείο του, ο Δυναμίτης, ο Πίπης και ο αδελφός του ο Σωτήρης ο Γιατρός και το Από του Μάκρα.

Οι περισσότεροι αρκούνταν σε αυτό που τους πρόσφερε η Σίφνος. Παράδειγμα οι τσικαλάδες και οι ασβεστοκαμινάδες. Για να ανάψουν τα καμίνια τους χρειάζονταν πάρα πολλά κλαδιά για καύσιμο. Δεν έκοβαν τους θάμνους και τις φίδες από τη ρίζα. Έκοβαν λίγα κλαδιά από το κάθε φυτό και το ξαλάφρωναν με το κλάδεμά τους, το καθάριζαν. Έτσι όταν ερχόταν ο καιρός για το επόμενο καμίνι είχαν πάλι μπόλικα κλαδιά για να κάνουν τη δουλειά τους. Όλα με την λαϊκή τους σοφία, λιτά και μετρημένα.

Σήμερα ζούμε στη Σίφνο της υπερβολής, του booking και του airbnb, του ελικοδρομίου, του αλιευτικού καταφυγίου, των tuber και των clark, του έτοιμου σκυροδέματος, των πισινών και των resorts, του γκαζόν και των εξωτικών φυτών, των ανεμογεννητριών, της αφαλάτωσης και των βιολογικών καθαρισμών, των δρόμων, παράνομων και νόμιμων, των parking, των catering και των γαμήλιων δεξιώσεων με τα leizer και τη μουσική στο τέρμα μέχρι το άλλο πρωί.

Η Σίφνος για τους Σιφνιούς και τους νέους της κατοίκους από πολλές χώρες, που έκαναν, από ανάγκη ή επιλογή, τη Σίφνο τη νέα τους πατρίδα, το νέο μόνιμο τους σπίτι, των παιδιών που αφού τελειώσουν το σχολείο εδώ και μετά σπουδάσουν μακριά από τη Σίφνο, αποφασίζουν να γυρίσουν στη Σίφνο για μόνιμη εγκατάσταση, τους πολλούς επισκέπτες που είτε από επιλογή ή τυχαία θα έρθουν στη Σίφνο και θα ξαναέλθουν, του Τσελεμεντέ, του Γρυπάρη, του Προβελέγγιου, των Σπεράντσα, του Μακράκη, της Καλίτσας, του Αγιασεμή, του Προμπονά, του Ευγενίδη, του Πρόκου, του Κοσμή, του Τρούλλου, του Κλεάνθη Τριαντάφυλλου ή Ραμπαγά, του Κορρέ, του Μαντζουράνη, του Χρυσόγελου, του Ζηλήμονος και του Μαριδάκη, του Σταφυλοπάτη, του Μαγγανάρη – Δεκαβάλλε, του Θωμά του Γοζαδίνου του γιατρού της καρδιάς μας, η Σίφνος του μέτρου και της Natura που αντιστέκεται.